Tales of Araita
- Twoja przyszłość pani... Będzie najpiękniejsza, jaką mogłabyś sobie wymarzyć.
Zaskoczona Eloise patrzy na niego z otwartymi oczami nie rozumiejąc jego słów. Wtedy król rozkazuje zabrać Elfa do lochów.
W trakcie burzowej nocy do Doriana przychodzi księżniczka; mając jedynie świeczkę podchodzi do krat i siada na brudnej posadzce. Dorian - przykuty do ściany spogląda na nią i pyta o powód jej odwiedzin.
- Powiedz mi - mówi błagalnym głosem Eloise. - Czy mój ojciec zaakceptuje moją przyszłość, którą mi przepowiedziałeś?
- Nie - odpowiada krótko elf.
- Czy będę musiała poświęcić to, co mam teraz dla tej przyszłości?
- Tak - odpowiada Dorian. - Ale będzie to tego warte.
- Skąd możesz to wiedzieć? - pyta wątpiąca księżniczka.
- Ponieważ to widzę - uśmiecha się elf.
Mija kilka chwil ciszy, aż Eloise wstaje i chcąc odejść obiecuje, że wybłaga ojca o zwolnienie dla Elfa.
- Nie trudź się - rzuca jej na odchodne. - To raczej nie ma sensu.
Eloise wychodzi z lochów i kierując się do swojej komnaty ma uśmiech na twarzy.
Nad ranem do Doriana przychodzi król z obstawą. Kraty się otwierają. Elf spogląda na Idrisa z pogardą.
- Przepowiedz mi przyszłość - rozkazał król.
Dorian uśmiecha się złośliwie.
- Zginiesz w przeciągu roku. A zabije cię dziewczyna elfa, która nigdy nie miała krwi na rękach.
W oczach Idrisa pojawiają się płomienie. Każde sobie podać miecz i własnoręcznie odcina elfowi głowę.
Tydzień później w stolicy elfów odbywa się święto wiosny. Wszystko jest pięknie przystrojone, słuchać dzięki dobrej zabawy. Jest jednak wśród nich elfka, która się nie śmieje. Lorelai - siostra króla elfów czeka na powrót narzeczonego z tajnej misji. Niepokoi się, bo elf miał wrócić kilka dni wcześniej. Postanawia porozmawiać o swoim niepokoju że swoim bratem, jednak w trakcie rozmowy przyjeżdża posłaniec ze stolicy ludzi z wiadomością i wielką skrzynią, która zostaje postawiona na środku głównego placu. Posłaniec odczytuje list króla Idrisa, jednak zanim kończy, Lorelai już wie, co znajduje się w skrzyni. Z płaczem podbiega do niej i otwiera wieko. W środku widzi rozkładające się, poćwiartowane ciało Doriana. Wpada w histerię. Do skrzyni podchodzi również brat bliźniak Doriana, jednak próbuje zachować spokój i prosi Lorelai, by odeszła od ciała.
Jeszcze tego samego dnia dochodzi do pogrzebu, podczas którego Orson oddaje sztylet Doriana Lorelai - na znak, że przyjmuje ją do rodziny mimo śmierci brata.
Przez następne dni planowany jest atak na stolicę ludzi. Elfy są wściekłe i pragną zemsty. Plan okazuje się doskonały. Udaje się im wedrzeć do miasta, zabić wielu cywilów, aż w końcu wtargnąć do zamku. Zabijają większość strażników i wpadają na salę tronową. Tam ukrywa się król z córką oraz garstką wojska.
- Co chcecie za pokój? - pyta Idris.
- Twoją córkę w niewolę - Clyde wymawia to prawie bez zastanowienia. Wie, że odebranie czegoś drogiego królowi będzie dotkliwe.
Król widząc, w jakiej jest pozycji, postanawia się zgodzić. Eloise trafia do niewoli elfickiej.
Po powrocie do domu Clyde ogłasza, że zakładnik zamieszka w domu Lorelai. Elfka jest oburzona. Chce przekonać brata do zmiany decyzji, jednak ten jest nieugięty. Oburzona elfka wraca do domu i rozdziela swój dom półprzezroczystą, delikatną firaną. Po prawej ustawia dwoje rzeczy, a po lewej wrzuca stary materac, na którym każe spać Eloise.
Mijają tygodnie. Księżniczka jest zmuszana poznać kulturę elfów, nauczyć się ich stylu walki, poznać ich od środka - Clyde chce w ten sposób pokazać następczyni tronu prawdziwą stronę elfów - nie kłamstwo wykreowane przez jej ojca. Eloise jest zaskoczona poznając prawdę. Powoli odwraca się od ojca i odmawia powrotu. Na znak buntu ścina włosy na krótko. Jednocześnie próbuje przekonać do siebie Lorelai, która początkowo jest wobec niej bardzo oschła. Elfka ma początku w ogóle nie zwraca na nią uwagi, potem traktuje jak niewolnika, aż w końcu z dnia na dzień jest coraz milsza. Eloise nie może się oprzeć jej smukłej sylwetce, zielonym oczom i liściom wplątanym we włosy elfki. Nie minęły dwa miesiące, gdy zdała sobie sprawę, że Lorelai się jej podoba. Stara się być jak najlepszą wersją samej siebie, by pokazać wybrance, że nie jest taka jak ojciec. Lorelai powoli to dostrzega. Po czterech miesiącach przyznaje, że się przyjaźnią. Zaczynają także wtedy normalnie ze sobą rozmawiać - jak bliskie sobie osoby.
Piątego miesiąca dochodzi do przełomu. Gdy Eloise wraca wcześniej z polowania, przez przypadek wchodzi do domu w momencie kąpieli Lorelai. Zawstydzona nagim ciałem przyjaciółki odwraca wzrok i idzie na swoją połowę domu, by się przebrać i położyć spać. Chwilę po tym jak kładzie się na materacu, słyszy szelest firany. Odwraca głowę i widzi Lorelai opatuloną prześcieradłem, które trzyma na piersi, dzięki czemu ramiona są odkryte. Księżniczka momentalnie siada na materacu zdziwiona. Przeprasza za nagłe wtargnięcie, ale elfka jej przerywa.
- Nie ważne jak bardzo próbowałabym cię nienawidzić za śmierć Doriana - po jej policzku spływa łza - nie potrafię cię nie kochać.
Eloise wstaje i podchodzi do elfki przytulając ją.
- Kocham cię - szepcze jej do ucha.
Wtedy prześcieradło opada, a Lorelai odsuwa się odrobinę od ukochanej chcąc jej pokazać swoje ciało. Mimo ciemności, księżniczka jest w stanie dotrzeć każdy milimetr jej ciała. Obydwie ostatecznie lądują w łóżku elfki.
Rankiem Eloise budzi się w łóżku sama. Ubiera się i wychodzi przed dom. Od sąsiadów dowiaduje się gdzie jest Lorelai. Znajduje ją nad grobem Doriana. Podchodzi do ukochanej i obejmuje ją od tyłu.
- Przepowiedział mi, że z tobą będę.
Zaskoczona elfka odwraca się. Wtedy Eloise opowiada o wszystkim, co wydarzyło się tamtego dnia.
- On zawsze będzie przy tobie - kończy opowieść.
Następnego dnia ich szczęście się jednak kończy. Eloise wyrusza na polowanie z Clydem i innymi elfami. W tym czasie zostają zaatakowani przez ludzi. Mimo dzielnej obrony, elfy są przytłoczeni ilością ludzi. W pewnym momencie jeden człowiek celuje z łuku do Orsona. Chcąc go ocalić, Eloise wymierza swój łuk w człowieka, jednak nie potrafi go zabić. Ludzka strzała przeszywa serce elfa, który pada martwy.
Elfy są wściekle. Po powrocie do stolicy wyzywają księżniczkę i domagają się, by opuściła miasto. Gdy Lorelai widzi zwłoki przyjaciela zaczyna krzyczeć na ukochaną. Karze się jej wynieść.
- Nigdy nie będziesz jedną z nas! Zawsze to wiedziałam!
Clyde nie ma wyboru - musi odstawić księżniczkę do domu.
Uradowany Idris przyjmuje córkę z powrotem. W tym samym czasie Lorelai ucieka ze stolicy i szwęda się po kraju. Natrafia na Ursuję - liderkę dużej grupy radykalistów chcących najechać ludzką stolicę. Ursula przekonuje Lorelai do swoich idei i obiecuje jej zemstę na ludziach. Przez trzy miesiące zbierają elfy gotowe do ataku. W tym czasie bardzo się zaprzyjaźniają i tworzą zgrany duet. W między czasie dowiadują się o przepowiedni Doriana. Lorelai odczytuje ją jakoby ona była tą "dziewczyną elfa" i zaczyna szykować się do roli.
Także w tym czasie Eloise zdążyła zapuści włosy nad ramiona i dowiedzieć się, że jej ojciec chce wydać ją za mąż. Przerażona księżniczka chce go od tego odwieźć, jednak bezskutecznie. Na szczęście spotkanie z narzeczonym przebiega pomyślnie - udaje się jej go przekonać do zmiany planów.
Kilka dni później dochodzi do ataku radykałów na stolicę. Lorelai bez problemu przedostaje się do zamku. Znając przepowiednię zadbała o to, by nie ubrudzić swoich rąk krwią. Dochodzi do walki Idrisa z Lorelai. Elfka jest blisko wygranej, lecz ma opory przed zabiciem - jej łagodna natura na to nie pozwala. Chwila zawahania sprawia, że król wybija jej miecz i sztylet z ręki. Elfka upada na posadzkę. W momencie, gdy Idris zamachuje się na ostateczny cios, Eloise wbija mu miecz w tors. Broń króla upada na podłogę z hukiem.
- Jak... - Idris ledwo wymawia słowa.
- Miała cię zabić dziewczyna elfa prawda? - w oczach Eloise pojawiają się łzy. - Nie mogłabym pozwolić, żebyś zabił miłość mojego życia.
Król próbuję złapać córkę za szyję, jednak ta wyciąga miecz z jego ciała, a on sam ląduje na ziemi. Eloise odwraca się do ukochanej i chce ją przeprosić, jednak Lorelai już wisi jej na szyi, cała we łzach z radości, że ją widzi.
- Przepraszam - mówi między łkaniem.
Eloise ją przytula. Wtedy przybiega Ursula. Widzi martwego króla oraz przyjaciółkę przy księżniczce w zakrwawionej zbroi.
- Ursula - mówi Lorelai błagalnym tonem.
- Pędźcie, nie ma czasu! - elfka każe im uciekać.
Eloise wyprowadza je tajnymi przejściami poza miasto. Chwilę później do miasta wkracza armia Clyde'a i powstrzymuje radykałów.
Miasto zostaje zwrócone ludziom i przekazane pod panowanie niedoszłego męża Eloise. Dziewczyna i Lorelai wracają do elfiej stolicy i żyją razem w szczęściu. Ursula zostaje schwytana przez Clyde'a, ale ułaskawiona przez Lorelai.
✦⋆*◦ ⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯ ◦*⋆✦
• RASY ELFÓW •
- Ogniste ❤️ - elfy mieszkające w pobliżu wulkanów
- Powietrzne 🧡 - elfy mieszkające wysoko w górach
- Elektryczne 💛 - elfy mieszkające na łąkach
- Ziemskie 💚 - elfy mieszkające w lasach
- Wodne 💙 - elfy mieszkające w pobliżu wody
- Kosmiczne 💜 - elfy mieszkające na wzniesieniach lub w małych górach;
✦⋆*◦ ⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯ ◦*⋆✦
• BOHATEROWIE •
Eloise ▲
człowiek; księżniczka; Dorian przepowiedział jej przyszłość, jednak dziewczyna nie do końca wiedziała co ją czeka - zrozumiała to dopiero później; nie jest świadoma zbrodni swojego ojca i odwraca się od niego poznawszy prawdę; ze względu na swój opór przed zabiciem człowieka, sądziła, że straciła na zawsze swoją ukochaną
Clyde 💚
król elfów z jelenim porożem; kocha swoją siostrę i zrobiłby wszystko, by uczynić ją szczęśliwą;
Lorelai 💚🗝◆
elfica z jelenim porożem; młodsza siostra Clyda; nienawidzi ludzi, ponieważ to właśnie oni zabili jej ukochanego - Doriana; jest wściekła na brata za to, że umieścił więźnia w jej domu; Gwiazdę odłożyła na komodę, by mieć ją zawsze na widoku; uciekając z domu zabrała Gwiazdę ze sobą; to później tym sztyletem chciała zabić króla; broń ta do końca życia znajdowała się w posiadaniu elficy
Euridice 💙
elfica z błonami między palcami i płetwami usznymi; dziewczyna Clyda; przyszła królowa elfów; przyjaciółka Lorelai;
Orson 💜
elf z rogami kozła; młodszy brat Doriana; przyjaciel Clyde'a; ginie przeszyty ludzką strzałą
Ursula 🧡◆
elfica z rogami muflona; przyjaciółka Lorelai; przywódczyni radykałów; po porażce pojmana przez swoich, lecz później uwolniona przez Lorelai
Dorian 💜
elf z rogami kozła; narzeczony Lorelai; zabity przez króla Idrisa; jasnowidz: nie mógł jedynie przepowiedzieć przyszłości swojej i Lorelai (ponieważ jego zdaniem ukrywała przed światem za wiele, a on nie potrafił do niej dotrzeć - to dlatego go zaintrygowała); z wizji jaką miał patrząc na Eloise mógł wydedukować, że zginie, gdyż wiedział, że jedynie jego śmierć mogłaby sprawić, że Lorelai zakocha się w kimś innym; to jest także jedyna wizja, w której pojawia się jego ukochana; posiadał sztylet - Gwiazdę, który został zwrócony Lorelai razem z jego ciałem (był jedyną pamiątką elficy po ukochanym)
Nr 064
.jpg)
Komentarze
Prześlij komentarz